Vandaag ga ik op reis. Maar niet zoals je denkt. Geen koffers, en geen exotische bestemming. Ik neem niks mee. maar ik laat wél iets achter .. Alcohol. Nicotine. Hasj. Overmatige Cafeïne. Die constante behoefte aan ‘iets’ om te vluchten, te verzachten, te dempen ..
En dat gevoel van vastzitten in een patroon dat niet meer klopt. Gewoontes die ooit ontspanning boden, maar stiekem steeds vaker de regie overnamen. Functionerende verslaving, verstopt achter woorden als ‘even ontspannen’ of ‘gezelligheid’. Op 21 mei ben ik gestopt. Cold turkey. Op 8 juni ging ik nog één keer onderuit, in Metz. Bewust, want juni gaf ik mezelf de ruimte om nog te vallen. 18 juni .. weer Cold Turkey, en nu is het klaar. Niet perfect, maar helder.
Vandaag is 1 juli. Keti Koti. Deze dag staat voor bevrijding, ook voor mij. Dit is geen biecht. Geen drama. Geen oproep om erkenning. Wel een markeringspunt, ik ben 56 jaar. Voor mij het moment om echt een grens te trekken, een innerlijke koerswijziging ná ruim 4 decennia. Ik ga niet in detail. Niet nu. Maar maak wél deze markering, dat hele ‘Keeping Up Appearances’ tijdperk mag wegvallen. Ik sta nu in mijn kracht zónder masker, en dat voelt erg bevrijdend.
Zakelijk is dit relevant omdat ik geloof dat echte leiders eerst eerlijk durven zijn tegen zichzelf. En dat duurzame prestaties nooit uit uitputting komen. Wij praten op LinkedIn makkelijk over groei, leiderschap, balans en veerkracht.
Zelden over de kleine, dagelijkse keuzes die je van binnen leeg trekken. Zelden over gedrag dat nooit ‘erg genoeg’ lijkt om te benoemen, totdat je besluit om ermee te stoppen. Zelden over functionerende verslaving, die niemand ziet. Zelden over schaamte die jouw gedrag maskeert met ‘zo ben ik nou eenmaal’. Zelden over gedrag dat sociaal geaccepteerd is, zolang je blijft functioneren.
Vandaag begint mijn reis .. Geen vlucht, maar een terugkeer .. Naar mezelf, want alles wat ik nodig heb, draag ik al bij me, alles wat telt, zit al in mij. Hoe lang de reis duurt? Een jaar. Voor nu. Waar het naartoe gaat, weet ik al maar dat deel ik later. Eerst maar eens onderweg zijn. Het is spannend om dit te delen. Maar ik schaam me niet, want verandering begint niet met een detox, maar met het erkennen dat er iets te veranderen valt.
En waarom ik dit deel? Omdat schaamte alleen macht heeft als ik blijf zwijgen.
Geef een reactie